Μια φανταστική ιστορία

Με δικη σας ευθύνη.


Παιδιά γνωστών μου ειναι άγγελοι μπροστά σε μένα.


Εμένα μου άρεσε να πετάω τηλεοράσεις απο το μπαλκόνι. Με την τζαμαρία κλειστή φυσικά. Γιατι να κανει κανεις μια ζημιά οταν μπορει να κανει δυο; Μετα ηθελα να κατέβω στον ακάλυπτο με ενα σφυρί να μικρύνω λιγο τα κομματάκια τηλεόρασης αλλα βαριόμουν.


Χαρη σε μένα οι γονεις μου ειχαν παντα τις πιο σύγχρονες τηλεοράσεις. Τεχνολογία αιχμής.


Τέλος πάντων. Οπως και να χει ειναι απαράδεκτο γονεις να έχουν το κλειδί του σπιτιού του παιδιού τους και τούμπαλιν.


Επισεις καλο ειναι να εχει κανεις μεςα για να κανει αυτο που του αρέσει. Πχ πάγκο με ηλεκτρονικά η κουζίνα για κάποιον που του αρέσει να μαγειρεύει η εχει αυτο σπουδάσει κτλ.


Βοηθαει και η ψυχανάλυση. Αποφεύγοντας καθε αντικαταθλιπτικό. Εμένα με βοήθησε η καταπληκτική Ευτέρπη Μαμπλεκου. Με βοηθηςε Να πάω στην Πεπη η Ειρήνη. Μου έδειξε τι παει να πει όρια. Να μην αφήνω κανένα να προσβάλει τα όρια μου. Και να μην προσβάλω τα όρια κανενός. Να ειναι οι ρολόι των ανθρώπων ξεκάθαροι. Τώρα πανε οι γονεις μου αλλα απ οτι φενεται κανουν λιγο κοπάνα.


Με βοήθησε και η Ηλιανα και με το βιβλιο του Montalk (Fringe Knowledge for Beginers).


Με βοήθησαν οι φιλόσοφοι Μιχάλης, Λάμπρος με τον φίλο του τον Επικτητο.


Πανω απο ολα ομως το εαυτό μας τον βοηθάμε εμείς. Ετςι με έμαθε η Πεπη.